9 Şubat 2013 Cumartesi

Alzheimer hastasıyla yaşamak...

   (Dün gece saatlerce uyumadı, bakıcı bayanın kendisine büyü yaptığını söylüyor, panik içinde etrafta birşeyler arıyor,babama zarar verdiğini söyleyerek her dakika yeni bir şey uyduruyor,bir oturuyor,bir yatıyordu. Babamı bakıcı bayandan kıskanıyor,onunla aldattığını söylüyordu)

   Kendisi 78 yaşında, çocukluğumuzdan beri  tansiyon hastasıydı, 50'sinden sonra da şeker hastalığıyla tanıştı. Beş çocuğunun herbirini sevgiyle büyüttü. Akşamları yatarken öpüp koklamadan yatmaz, gülümsemesi yüzünden hiç eksik olmaz, her zaman kanaatkar sevgi dolu bir anne..Annem,canım....Eşine  destek olabilmek için önceleri çocuklarına daha sonra da konu komşuya dikiş dikmiş.Yıllar geçtikçede usta bir terzi olmuş, en zor bedenlere elbise oturtmak konusunda onun üstüne kimse yarışamamıştır.Aldığı her siparişe yeni bir hevesle başlar, beğenmediği en ufak bir potu defalarca sökmeye üşenmez, içine sinene kadar uğraşırdı.En sıkıntılı zamanlarda bile evde hiçbir zaman ne tartışma nede kavga olmamıştır.Üstelik beş çocuğun haricinde birde yaşlı annesine bakmıştır dönem dönem. Bayram arefesinde mutlaka sabahlar, kıramadığı komşularının siparişlerini yetiştirebilmek için sabaha kadar uğraşırdı.Beş çocuğundan dördünü evlendirmiş,beşincisinide nişanlamış, onların çeyizlerini yapmış, kızlarının nişanlıklarını ve gelinliklerini kendisi dikmişti.
İşte böyle bir gecenin ardından,bir sabah evdekiler onda bir anormallik olduğunu hissetmiş ve hastane acil servisinde soluğu almışlardı. 450 şekerle inme geçirmiş, iki haftalık yoğun tedavinin ardından normale dönmeye başlamıştı.Evdeki tedavisi biraz zor oldu, inme sağ tarafında olduğu için uzun süre sol elini kullanmak zorunda kalmış, hergün sesli bir şekilde konuşmasını sağlamaya çalışmıştık. Ve o artık diyabet hastası olarak ilaçla tedavisine devam edecekti. Çok sevdiği terziliği de yavaş yavaş bırakmak zorunda kalmıştı. Tabi çocuklarının da baskısıyla. Eskisi gibi hiperaktif değildi ama evine ve kendisine yetiyordu.  Her zaman insan kendi kendinin doktoru olmalıdır diyerek fazla ilaç kullanmayı sevmez, son ana kadar direnirdi.
Birkaç yıl sonra da bir akşam üstü yine bir anormal hal ile hastaneye gidildi ve bu sefer yüksek tansiyondan ikinci inme geçirerek tedavi altına alındı.
Bu tedavi sonucunda. yüzünün  bir tarafında hafifte olsa deforme ve konuşma bozukluğu kaldı ne yazıkki. Ama çok şükür ki, ihtiyaçlarını karşılayabilecek durumdaydı.
Zamanla , tabi artık terzilikte yapmadığı için her gün eksik olmayan konu komşu gelmez olmuş evde annem ve babam yanlız kalmışlardı. Annemle, babam ilgileniyor, kendisi kalp hastası olmasına rağmen evin diğer işlerini elinden geldiği kadar yapmaya, hem kendi tedavisini, hemde annemin tedavisini sürdürmeye çalışıyordu.
Zamanla , basit unutkanlıklar,tekrar tekrar sorulan sorular, el becerilerini kaybetmesi, yalnızlık ve depresyon duygusu,bütün bunları yaşadık. Yaşadık diyorum, çünkü şimdi dönüp geriye bakınca anlıyorum. Sinsice,  anlamadan, kondurmadan yaşamışız aslında.
     Evet sevgili arkadaşlarım canım annemle birlikte bu hastalıkla tanışmış olduk. sizlere ara sıra ,fırsat buldukça bu kunuyla ilgili yaşadıklarımızı yazmaya çalışacağım. Bunca zamandır uzak kalışım sadece bu değil tabii. Babamın da rahatsızlıkları oldu ve sık sık hastane acil srvislerine abone olduk. Şu an Babam hastanede yatıyor.annem bizde kalıyor.Aynı zamanda çalışıyorum.Ve ben bugün sinirlerime hakim olamayıp epeyce ağladım, çok uzun zamandır ağlayamıyordum ,biraz rahatladım aslında iyi oldu.
Şimdilik bu kadar fırsat bulabildim, en kısa zamanda tekrar yazacağım.Hepinize sevgiler...




29 yorum:

bahar006 dedi ki...

Acil şifalar dilerim, çok geçmiş olsun...

Adsız dedi ki...

Sabihacığım, seni anladığımı sanıyorum.Ama ne kadar ne yaşadığını insan bir kendisi bir de Allah bilir.
Allah, o güzelim anneye-babaya afiyet sana da güç ve kuvvet versin canım.
Ben senden öyle ya da böyle bir haber almanın sevincini yaşadım.Nedendir bilinmez sık sık aklıma geliyordun son zamanlarda, aklıma geliyor da sana ne faydam olabiliyor o da ayrı konu.
En içten sevgilerimle.

tülin dedi ki...

Ne diyebilirim canım.
Kalbim acıyor...

Sule dedi ki...

Sevgili Sabiha, dualarim ve kalbim seninle. Inan yakininda olsam, yardimlarimda seninle olurdu. Ben senin yasadiklarini annemle yasadim. Alzheimer sadece hastayi degil, butun aileyi saran acimasiz bir hastalik. Icinden geldiginde agla hemde istedigin kadar. Tek desarj yontemi. Allah yardimciniz olsun.

Sabiha dedi ki...

Çok teşekkür ederim bahar 006 sevgilerimle.

Sabiha dedi ki...

Sevgili ahestebeste inan bana düşünüldüğünü bilmek bile çok büyük bir moral oluyormuş.Ne güzel bir duygu bu, hiç tanımadığım ama içtenlikle dostluğunu gördüğüm sizlerin varlığı beni çok ama çok duygulandırıyor.Çok teşekkür ederim canım sevgilerimle.

Sabiha dedi ki...

Tülinim,canım arkadaşım ne kadar üzüldüğünü bildiğim için pek aramıyorum seni.Yaşamamız gereken şeyler bunlar demekki, bizde yaşıyoruz.

fiamma dedi ki...

Umulmadık yerden yüreğine su serpilir inşallah Sevgili Sabiha. ALzheimer'ın tedavisi yok ama hızlı ilerlemesi yavaşlatılabiliyor tedaviyle.Allah şifa versin arkadaşım.

Sabiha dedi ki...

Sevgili sule anneniz şimdi nasıl diyecektim ama sayfanı ziyaret edince anladım.Allah rahmet eylesin. Ama inan bana yardım ettin bile, desteğin ve verdiğin moral ile.Bende yeşil çaya başlıyorum hemen, bugün.Sevgilerimle.

Sabiha dedi ki...

Çok teşekkür ederim sevgili fiamma, şimdiye kadar çok yavaş ilerlemişti ama sanırım bu ara hızlandı.

Nilgün Torunoğlu dedi ki...

"Yaşayan bilir! " diyebileceğim sadece...
Allah hastanıza şifa size gayret kuvvet versin!

Sabiha dedi ki...

Çok teşekkür ederim sevgili colette,genelde sakin bir insan olan ben! dün patlama noktasındaydım.

Banuca dedi ki...

Sabişiiiim... Allah yardımcın olsun, bilirim ki ne desem boş, keşke elimden birşey gelse, seni rahatlatabilecek birşeyler söyleyebilsem, ama bilirim ki yok :(
Sana sevgilerimi göndersem, uzaktan da olsa elini tutsam bir yararı olurmu ki....

Sabiha dedi ki...

Banuşum,sağol canım.Sevgilerini aldım ,kucakladım. İyiki yazmışım,iyiki paylaşmışım,sizlerden gelen destek inan beni çok ama çok duygulandırdı.

Banuca dedi ki...

Bence paylaşmak güzellikleri, mutlulukları çoğaltır; acıları, hüzünleri azaltır, bizler hepsini paylaşmak için biraraya gelmedik mi :)

AsOrTiK dedi ki...

sabiha'cım keşke bunlar yaşanmasaydı da annen ve babanla ilgili sağlıklı, mutlu, keyifli anlarını yazsaydın. ama hayat bu... hemen gündemi değiştirebiliyor maalesef. allah yardımcın olsun, sizlere güç kuvvet ve dayanma gücü versin. ama sen kendine iyi bak ki, onlara da bir faydan dokunsun. yapabileceğimiz birşeyler olsa keşke. ama mutlaka vardır deyip sana kucak dolusu sevgilerimi gönderiyorum...
umarım faydası olur.

Sabiha dedi ki...

Evet Banuşum,gerçekten öyle canım.

Sabiha dedi ki...

Çok teşekkür ederim sevgili AsOrTiK
sevgilerinizi kucaklayıp onlara yaslandım.Faydası olmaz olurmu? hemde nasıl. Benden de sevgiler.

tülin dedi ki...

Dün konuştuk Güler le anneni. O da arayamıyorum diye üzülüyor. Her birimiz ayrı telaşlarda.
Bir araya gelelim de bir gülelim istiyorum. Biliyorsun benim ağlerken gülebilme gibi bir meziyetim var :))
Çok özledim, çok.

Sabiha dedi ki...

Tülin'im ben ağlamaya da razıyım,geçen sabah bir ağladım, öğlene kadar,sanki kendime geldim.Aynı akşam bilgisayar başına oturunca kendiliğinden dizildi yazılar.Ne kadar sıkmışım,ne kadar üzmüşüm kendimi.Mehmet bana çok kızıyor çook,tek çocuğu sen değilsin diye.Sizi de çok özledim ,evet bi gün mutlaka biraraya gelelim canım.

Adsız dedi ki...

Tlf.da soyleyecek kelimeleri dizemem korkusuyla kaytardim,yaziyorum.gecmisler olsun..nolur uzulme.unutma acidan gecmeyen hayatlar biraz eksiktir...

Adsız dedi ki...

Ha bak unuttum,aglamaya bosver,ilk bulusmada yerlerde yuvarlanarak gulelim..

Sabiha dedi ki...

Güler? sensin değilmi.Canım yaa sağol.Üçümüz biraraya gelirde kahkahasız olurmu.En kısa zamanda inşallah.Öptüm seni.

tülin dedi ki...

Görüyorsun aklımız fikrimiz muzurlukta.
Kız üzülüyormuş, ağlıyormuş....Böyle dengeliyoruz galiba birbirimizi yıllardır.
Ay, kaçasım var Ankara dan yine.

Sabiha dedi ki...

Kaç canım kaç,bu tarafa doğru bekliyoruz seni.

Recep Altun dedi ki...

Merhabalar Sabiha Kardeşim.

Babanız hastanede, anneniz alzheimer hastası ve sizin de yapacak bir işiniz var. Bu koşuşturmaca elbette sizi yoracak ve sinirlerinizi alt üst edecek. Ama kesinlikle yılmayın, belki bize dışarıdan söylemesi kolay ama bu sıkıntılarla severek uğraşın. Sevmezseniz, yorulursunuz. Cenab-ı Hakk, elbette sizi bu yokuştan sonra bir inişe geçirecektir. Hz. Yusuf peygamber bile ne sıkıntılar çektikten sonra Mısır'a sultan olmuştu.

Hem babanıza, hem de annenize Cenab-ı Hakk'tan acil şifalar dilerim. O'ndan ümit kesilmez. O acıyan ve merhamet edendir, ama bu merhamete ulaşabilmek için güzelce sabır gerekiyor.

Selam ve dualarımla.

Sabiha dedi ki...

Ziyaretiniz için teşekkürler Recep Altun bey,kesinlikle yılmadım, onların yüzünün güldüğünü görmek tüm sıkıntılarımı unutturuyor bana. Rabbim sabır da veriyor,güçte veriyor çok şükür.

bademlebuduk dedi ki...

acil şifalar dilerim

Sabiha dedi ki...

Teşekkür ederim sevgili Bademle Buduk.